MOŻE JUŻ CZAS
pozwól , otrę z Twoich oczu
łzy tęsknoty, duszy ból
niechaj wicher już nie huczy
marzeń nowych płynie zdrój
dzisiaj jeszcze mgła się wlecze
nad nią zawsze śpiewny szelest
przeszłość serce Ci kaleczy
w snach milczący żyje szkielet
może czas już żyć od nowa
zbudzić nową wiarę w duszy
niechaj się jutrzenka płowa
wyrwie z ramion i wykruszy
autor
Eugenia
Dodano: 2011-08-13 23:24:28
Ten wiersz przeczytano 395 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Wiersz w "moim typie", podoba mi się. Pozdrawiam :-)