Może tak trzeba
Obudzić słońce w samym sobie,
gdy zewsząd tylko piaskiem w oczy -
trudne zadanie. Radość tonie.
Ocean smutku łzą się toczy.
Kwiaty nie pachną już tak mocno,
woń się rozpierzchła gdzieś daleko.
Słodyczy szczęścia piołun dotknął.
Stoi w jesionce. Gdzie to niebo?
Obudzić słońce w samym sobie,
kiedy częstują tylko chmurą...
Może tak trzeba, żeby potem
w życiu nie było ci ponuro.
autor
magda*
Dodano: 2016-08-12 15:30:45
Ten wiersz przeczytano 989 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Czasami się nie da,ale po nocy przychodzi
ranek...życzę słoneczka! Dobry wiersz;)
To sztuka,obudzić w sobie słońce,
kiedy wszystko jest przeciw tobie.
Ale tak trzeba:)
Pozdrawiam
Pięknie i mądrze z tym pomysłem budzenia
słońca.Madziu:)
pogoda wewnetrzna - najwazniejsza,
pozdrawiam:)
wszystkim niech słońce jasno świeci, żeby to lato
długo trwało.
Pozdrawiam serdecznie
"Obudzić słońce w samym sobie";jak to dobrze,że mam to
wrodzone.
Pozdrawiam Magdo.
Dołączam do czytelników, którym wiersz się podoba w
treści i formie. Miłego dnia:)
Nie zawsze świeci nam w serduszku , by następnym
razem jaśniej świeciło :)
Z pewnością czasem tak trzeba, ale nie zawsze :)
Wiersz woła do refleksji nad pewnymi sprawami :)
Pozdrawiam i daję plusik :)
Obudzić w sobie słońce - nie zawsze łatwa sprawa, ale
jeśli ktoś pomoże, żadne chmury na niebie nie są
przeszkodą :o)
Ładnie :o)
Czasem trudno się uśmiechać, kiedy wiatr wieje w oczy.
Plynnie, melodyjnie, nastrojowo - bez zarzutu :)
Pewnie, że trzeba! Pozdrawiam :)
tak trzeba koniecznie, choć nie zawsze to łatwo
przychodzi... wspaniale Magdo :-)
Trzeba tak napewno :)