Może zwariowałem

Leżysz wykończona,
W świeżutkiej pościeli.
Jak się dowie żona,
To będziemy mieli.

Jak mam się obronić,
Plama zdradę znaczy.
Kłamstwem czyn osłonić,
Może mi wybaczy.

Może nie zabije,
A winna to zrobić.
Zdrajca już nie żyje,
Najlepiej go dobić.

Leżysz tak spełniona,
W nie swojej pościeli.
Jak nas dorwie żona,
To będziemy mieli.

Obrony nie będzie,
Ani też litości.
Bo tkwimy w tym błędzie,
Obłędnej miłości.

Która rozum mami,
Namiętnością żyje.
Co się stanie z nami,
Ja już w grobie gniję.

Dobrze, że to mara,
Umysłu marzenie.
Ja się przecież staram,
Własną żonę cenię.

I nigdy nie chciałem,
Takiej sytuacji.
Może zwariowałem,
Lecz sporo w tym racji.

autor

Grand

Napisany: 2017-03-24 Dodano: 2017-03-25 09:35:47

Ten wiersz przeczytano 325 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie