mrok
Gdy cisza nocy ogarnia świat,
z pamięci wołam zarys Twych ust.
Ich słodka czerwień jak róży kwiat
wabi i wzywa mnie zza marzeń wrót...
Pędzę jak ćma ku Ich westchnieniom,
nieświadom kresu przeznaczenia...
wtem sennie przewracasz się na drugi
bok...
zgubiłem ślad, znów wokół mnie mrok.
autor
wail
Dodano: 2007-02-19 12:11:42
Ten wiersz przeczytano 371 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.