Mur obojętności

Wokół nas jest mur obojętności.
Cisza krzyczy zza ścian
samotności.

W enklawie bezradności ludzie
pragną z drugim człowiekiem
kontaktu.

Cisza obojętności o ściany
odbija się echem.
W niemym krzyku o pomoc
woła osób wiele.

Wystarczy, by życzliwi sąsiedzi
się zainteresowali, co dzieje się obok,
podali rękę w potrzebie.
Szarą, smutną codzienność rozjaśnili
radosnym uśmiechem.

Obojętność powoduje, że człowiek
czuje się niepotrzebny,
jak powietrze traktowany.

autor

@Krystek

Napisany: 2024-02-25 Dodano: 2024-02-25 08:32:25

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie