My odczuwamy

Spojrzałem sobie dłużej w niebo,
Aż po niebieski kres możności.
Cóż może większą być potrzebą,
Niż kres daremnej możliwości.

Gdy ciemność nocy już nastała,
Księżyc pyzatą twarzą nęcił.
Cóż może chwila, choć wspaniała,
Kiedy daremnie świat się kręci.

Nad ranem, kiedy ptak już śpiewa,
Otumaniony swym natchnieniem.
Cóż może jeszcze mnie zagrzewać,
Niż tylko prawdy potwierdzenie.

A tak na koniec słońca promień,
Który kolorem brąz maluje.
Cóż kiedy tak podąża do mnie,
Ja takich uczuć nie pojmuję.

Marzenia będą snem przyrody,
My odczuwamy, mamy zmysły.
Cóż … nie uczynią nigdy szkody,
Bo niczym bańka, wnet by prysły…

autor

Grand

Napisany: 2019-04-13 Dodano: 2019-04-14 09:43:58

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie