Myśli człowieka szczęśliwego

To był najbardziej rozsądny orgazm jaki mogłem przeżyć,
Świadomy ogromu nieszczęść, świadomy poziomu biedy.
Raz chcesz chwycić miecz, czasem porozmawiać tylko,
Lecz nie rozumiesz różnicy między wiekiem wieków, a małą chwilką.

To był najbardziej udany błąd jaki mogłem popełnić,
Gdy cierpią męczennicy, gdy giną wodzowie dzielni.
A gdyby tak odrzucić miłość do głupoty i wszelkie zabobony,
Nie porażą nas Cheruby, nie zejdą do nas mściwe Trony

To była najłagodniejsza masakra jakiej można dokonać,
Spytaj Antona LaVey’a, spytaj Georga Dantona.
Bywa, że dziecięce spojrzenie łatwiej z nóg zwala,
Aniżeli wystrzał z największego w świecie działa.


W cierpieniu urodzony, zdecyduj jak zginiesz,
W błogosławionej kaźni, czy w przeklętej rodzinie.

autor

hiperbolizacja

Dodano: 2008-02-29 23:23:53

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie