NA BRZEGU

Miłość wisi w powietrzu, gdy Świętojańska Noc. :):)

wżarte w sny kawałki dotknięć ranią tajemnicą
patyna czerwona pieczęcią przyciąga zjawisko
refleks błysków dyskoteki spilśnionych nastrojów
zatrzymuje w pół pozie żale nieskończone

brzegi jezior objęte mrozem a żagiel jak kropka daleka
zakleszczone w rękach rozpaczliwie strzępy prześcieradła
i garnek na pamięć zbiera łzy na wiersze
kolejny dzień na brzegu łózka mężczyzny świata


niecierpliwość nową kobietą monotonię zapala
do świtu wyższe światło spływa za drzwiami rozmyta norma
zagubienia odtrutka na ból o zapachu i smaku samotni
wkalkulowana w biznes odkładanie ciał oczarowanych
skostnienie uczucia powiększa obszary

a w ogrodzie pachnie brzęczą skrzydlate westchnienia
plastrem miodu czas bieli znów pnie drzewa
zalążnie motyli w sercu dziury żłobią
aby odnaleźć strwożone kochanie
coś co ucieka jest na zawsze
co naprawdę znaczy!
tęsknica fajerwerkiem dźwięczy podniesiona

rozerwiesz noc by stworzyć kobietę

dym papierosa
całuje mrok szaleństwem wyobraźni



UŁ

napisany Łódź,21.06.2009 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2009-06-21 13:04:48

Ten wiersz przeczytano 944 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Toniczny Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie