Na dnie bagna
Spakowałam miłość
poukładałam w regale życia
zamknęłam na klucz
Tak ciężko zapomnieć
wymazać z pamięci
oszukiwać siebie
najprościej
najlepsza z ról w teatrze życia
okruchy wspomnień
rozsypane
złoty piasek na dnie bagna
autor
Anna Futyra
Dodano: 2013-03-30 09:29:30
Ten wiersz przeczytano 729 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
spakuj się i spadaj !
bAGNO ŚMIERDZI, CO ?
złoty piasek na dnie bagna-to przykre wspomnienia, a
może jednak tęsknota?
Niemoc kąsa nas tak jak spektakl ciernistego
strumienia.
I tak zaskakuje życie, a na początku każdy liczy na
kolorowe jarmarki z drucikami wyśpiewanymi.
Pomyślności.
Rozumiem ten smutek...
Pozdrawiam!
Piękny wiersz:)
Pozdrawiam. Życzę radosnych Świąt Wielkanocnych.
Jako wiersz biały nie podoba mi się.