Na list pan mi nie odpisał...

Na list pan mi nie odpisał… Pan wie który…
Pewnie uznał pan, że szkoda atramentu…
Wiem, przyznaję, były w nim wierutne bzdury…
Lecz to wynik w mojej głowie był – zamętu…

Bo pan wtedy dotknął mojej kobiecości…
A kobiecość mam wrażliwą, proszę pana…
I dlatego ten list pana mnie rozzłościł…
Ale dzisiaj już nie jestem zagniewana…

Wczoraj znów widziałam pana na ulicy…
Pan się spieszył i nie spojrzał w moją stronę…
A ja właśnie w mej wiosennej szłam spódnicy…
Takiej zwiewnej, pastelami ukwieconej…

Tak liczyłam, że pan spojrzy – choć przelotnie…
Lecz po chwili znikł pan już w przechodniów tłumie…
Cóż… Za tamten list przepraszam dziś stokrotnie…
Proszę, niech pan się postara mnie zrozumieć…

autor

hallski

Dodano: 2006-05-30 07:10:29

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie