na meandrach senności ...

Wygaszam myśli, chłonę spokojność,
opada z wolna nocna kurtyna
gwiazdy się budzą swą srebrzystością,
a każda jako maleńka krztyna
iskrzy w diamencie swojej struktury,
służąc subtelnie mglistą jasnością
gdyż Luna właśnie wyszła zza chmury
i dumnie kroczy z łuny bladością

Błękitność nieba w granat się zmienia,
otula dachy senność majowa
gładzi nietoperz skrzydła przed lotem,
do łowów pióra szykuje sowa
kwiaty stuliły płatki leniwie,
ptaki uśpiły w gniazdach pisklęta,
sen z Morfeuszem czeka w rydwanie,
przednimi droga łagodnie kręta.

Kręta, gdyż często baran znienacka,
prosto pod koła rydwanu skoczy,
i wtedy muszą ostro hamować,
by sen mógł zajrzeć mu prosto w oczy.

autor

niezgodna

Napisany: 2018-05-09 Dodano: 2018-05-09 06:53:09

Ten wiersz przeczytano 1108 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie