Na moście
sen zamyka zmęczone oczy
wtulam głowę w ciepło poduszki
czuję opiekuńcze ramiona
kołyszące w daleką podróż
dostrzegam przesuwające się obrazy
zamazane twarze nieznajomych
zdarzenia i miejsca błysk flesza
wtem wszystko znika – ciemność
tylko chwilowo - coś otwiera moje oczy
abym patrzył
długi most w oddali pusto
znikąd dobiega bardzo wyraźny głos
biegnij - ale dokąd ? chwila refleksji
słyszę własny oddech
cóż z tego ze przyspieszam
skoro most jakby się oddalał
pot zalewa twarz
blask oczu wskazuje w ciemności
szept duszy wzmacnia nadzieję
świadomość dodaje sił wiary i skrzydeł
dostrzegam koniec stalowej konstrukcji
przyśpieszone uderzenia serca i
zmęczenie
na drugim brzegu postać
pośród kwitnących kwiatów w zieleni
nie odczuwam zmęczenia
słyszę tylko radosny śmiech
jestem
czuję namiętne pocałunki
o smaku dojrzałych malin
ściskam delikatnie twoje dłonie
patrzę w blask ukochanych oczu
oddalone serca połączone
nakarmiona tęsknotą
nagle panującą ciszę rozkoszy
ponownie przerywa tajemniczy głos
wracaj
rozpacz - wszystko zniknęło
dlaczego.? to tylko sen
na policzkach łzy
01.06 – 02.06.2003
annaG - dziękuję poczyniłem zmiany
kazap
Komentarze (19)
Ja śnię na jawie. No, może prawie... Pozdrówko
sorry Karolu, ten przegadany, nawet do końca nie
doczytałam, bez oceny, bez, bez.
Sny często się sprawdzają, a jeśli dobre, to można z
optymizmem patrzeć w przyszłość :)
Pięknie, nie raz mamy takie sny, że żałujemy, że się
budzimy, że to tylko sen... tak wiele w tym tęsknoty w
dążeniu do tego, by kochać i być kochanym, znam to aż
za dobrze... dziękuję Karolu za ciepły komentarz i tak
też cieplutko Cię pozdrawiam :)))