na parapecie

marzenia, owszem, miewam jak wszyscy
ale są ciągle malutkie
myślą za ciasno i bez perspektyw,
bo się nie cieszą ogródkiem

żyją biedactwa w kilku doniczkach,
jakże więc mają dojrzewać
na parapecie? bez pieszczot wiatru?
chociaż wzdychaniem podlewam

czasem z wdzięczności nawet zakwitną
zachwyt unosi żaluzje
tylko przestawiam, zmieniam kolejność
w czas między wcześniej, a później

autor

Alicja

Napisany: 2016-03-11 Dodano: 2016-03-11 09:38:57

Ten wiersz przeczytano 1690 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie