Na przedwiośniu
zwężona chłodem przestrzeń,
rozdana talia kart.
życie - asa trzyma w dłoni -
przeznaczeniem.
rozedrgane serca
jak topole drżą na wietrze,
a wiosna w twoich oczach
do mnie szepcze.
tuż za naszym płotem,
klangorem rozniesie się szczęście -
przytrzymam je w dłoniach - wierszem.
autor
Larisa
Dodano: 2024-03-19 19:55:37
Ten wiersz przeczytano 1515 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Piękne rozmarzenie,
"klangorem rozniesie się szczęście -
przytrzymam je w dłoniach - wierszem" - bezcenne,
pozdrawiam ciepło.