Na przekór

Miasto ocieka strugą deszczu.
Gwarne uliczki śpią w kałużach.
Trudno uwierzyć, że ktoś jest tu.
Opustoszały park nie wzrusza.

Rynny wstukują jakiś temat,
lecz bardzo smutnym brzmią andante.
Pewnie odrzuci je Bohema,
utoną w kałuż zmarszczkach - marne.

I tylko jakiś mokry wróbel
zaćwirzyć pragnie tę pogodę.
A ja na przekór - może skubnę
okruch radości. Wiersz wyplotę.

autor

magda*

Napisany: 2016-02-21 Dodano: 2016-02-21 14:36:37

Ten wiersz przeczytano 1423 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie