Na rękach staję

Pomysł podrzuciła mi Mily ...więc podszedłem do niego z uśmiechem ...

całą emeryturę
żonie oddaję
jeszcze na rękach
do góry nogami staję

i trzepie mnie
z każdej strony
odnajdując zaskórniaka
na czarną godzinę
zostawionego

pomyślałem sobie
gdy obiadu nie dostanę
to przeżyć dam radę

a tu jeszcze większą
wiję miałem

od tygodnia
poniewieram się jak pies
takie życie moje jest

zimno
też mi doskwiera
widząc to sąsiadka
czarną kawę
z kromką chleba podała
i tak mi życie uratowała


Autor Waldi

autor

waldi1

Napisany: 2017-08-05 Dodano: 2020-11-06 00:00:02

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie