Na skale

Dla tych, którzy rozumieją...

Stoimy na wietrze wsparte o siebie
Spoglądamy na nich z pogardą
A oni?
Spuszczają oczy i tak już zostaje
Tchórze nie spojrzą nam w oczy
Zostanie tak, jak jest
Oni już odchodzą
A my...
Stoimy dalej
Nasze włosy targa wiatr
Mieszając kolory i myśli
Szelest drobny i szum fal
Jednak nie działają kojąco
I co będzie dalej...?
Zostałysmy same w swym smutku
Może już czas?
Tak...
Rzuciłyśmy się z klifu
Do morza...
I kojący ból zatracił nas i już
Zostały same ciała
A dusze? Wysoko już na niebiosach zostały...

autor

Fenella

Napisany: 2005-02-12 Dodano: 2005-02-12 16:57:34

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie