Na skraju lasu

Takie moje stare klimaty, ale z serca.

na skraju lasu stoi domeczek
lekko zniszczony cały drewniany
opodal lasu stado owieczek
przepływa strumyk rosną kasztany

na skraju lasu ognistej tęczy
deszczyk czyszczi nastrój chropawy
chowa się lasem myślą zaręcza
szepcze do ucha dźwiękiem ballady

na skraju lasu mieszka spełnienie
co jak ten anioł życiem pięknieje
tonią jej głosu muska pobieżnie
cicho śni pająk szyjąc swe sieci

na skraju lasu wszystko magiczne
płyną wspomnienia zapachem siana
zapach prowadzi łąki kwieciste
odcieniem lata ściętego ziarna

na skraju lasu świeci słoneczko
pieści namiętnie zmysłowo grzeje
widziana w ciszy małej łódeczce
lekko się huśta lekko się chwieje

na skraju lasu niebo pięknieje
czas się zamyka sobą w milczeniu
swoim początkiem księżyc dosięga
potem zanika kojącym głosem

na skraju lasu jest taki spokój
który potrafi wszystko przemienić
zbliża się cicho miłość z nią pokój
radość rozsiewa echem po ziemi

na skraju lasu nadciąga chmura
kogo dosięgnie zgaśnie w oddali
głębią widoku przeszłość ponura
zniknie jak świecą co się wypali

na skraju lasu zapanował dzień
który wątpliwość wszelką rozmywa
wiatrem na smyczkach duchowa pustka
niepewność studzi kojącym wirem

na skraju lasu chwila trwa wiecznie
wszystko wypełnia się namiętnością
spokojem chwili witam serdeczność
pochwycam dłonią miłość z radością

autor

kamykow

Napisany: 2013-08-13 Dodano: 2013-09-13 23:43:10

Ten wiersz przeczytano 3090 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie