NA ŚMIERĆ MEGO BRATA

Powalił mnie cios śmierci brata, przyjaciela
Serce skuwał smutek, depresja mną rządziła
Płakałem, narzekałem na los co rozdziela
Samotność przyszła nagle, moje serca rozbiła.

Trudno było przyjąć życia fakty okrutne
W myślach panowała niewiara, w sercu żal
Jak on mógł skazać mnie na życie samotne
Nie pożegnał śię nawet, prosto odszedł w dal.

Niechętni 'przyjaciele' winić innych radzili
By poróżnić z przyjaciółmi plotki wymyślali
Pogłębili mą samotność, cel dopięli, zostawili.
Zniszczyli krąg przyjaciół potem cicho się śmiali.

Trudno było przeżyć katastrofę osobistą
Przeszły dni, miesiące, lata, samotność została
Przyszłość wciąż wydaje się chmurną i mglistą,
Lecz udręka duchowej depresji zmalała.

Wrodzy, którzy nigdy przyjaciółmi nie byli
Którzy jadem bruździli Haremu, jak kobra,
Jego śmierć dla swych 'wrażych' celów użyli
Kryjąc się za maską kościelnego dobra.

Ku pamięci Prof.zw. Zachariasza Łyko

autor

Lev

Dodano: 2011-07-10 20:24:54

Ten wiersz przeczytano 9724 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie