Na śmierć poety

O jak miło, moi komentatorzy niezawodni. Cieszę się:)


No tak, z tą potencją - TFU!:)) potencjałem róznie to
bywa;)))

Czasami i z poety uchodzi potencja/ł/
;-)))

Nie umarł, wciąż żyje w czyimś sercu :) pierwsza część
jakas taka bardziej :)

Dla mnie przepiękny, ciekawy, pełen przemyśleń wiersz.
Dobranocki cii_szo.
Pozdrawiam serdecznie:)

Wg mnie (nie bez ryzyka): umarł nie poeta ale mit, iż
to poeta był. A okazał się podróbką, chińskim
świecidełkiem.

Teraz przeczytałam komentarz
odautorski i widzę, że nie błądziłam:)

Ciekawy tekst. W moim odczuciu dotyczy zmiany w
odbiorze peelki. Najwyraźniej jakiś twórca ją
rozczarował. Możliwe, że swoim zwyczajem, błądzę w
interpretacji.
Dobranoc:)

Wiersz jest prosty jak konstrukcja cepa, tylko trzeba
wysilić wyobraźnię, a przede wszystkim czytac z uwagą.

Poeta zatracił empatię, wrażliwość, czyli jako poeta
'umarł'. Od dawna jest w chłodni.
Chłodnia, śmierć - to nie dosłownie mariat:)))
zresztą wszystko wyraźnie po kolei jest opisane, jak
to z tym wiankiem do rozplatania dochodzi.

Sztuka - bo o poecie. W rubryce często wpisuję mylnie,
aby czytelnik myślał. Tym razem klimat jest oszustwem.


blondyneczko:)

Ciekawy, życiowy wiersz, a porcie wieczny odpoczynek
...

Schłodzony - czyli chyba na amen umarł. Pozostaną po
nim wiersze (wawrzynu wianek)

ale chłodnia - to już nie żart.
więc nie wiem co jest grane.

Tak, boli niewątpliwie. Dobry przekaz, pozdrawiam)

Chyba jestem zmęczona to umarł czy nie umarł?
Wprowadza mnie w stan wahania podany w rubryce
tematyka zapis SZTUKA.
Czyżby ktoś się zbłaźnił na wieczorze autorskim?

dodam: Amen.

Yes, yes, yes;)))
Jakby powiedział pewien polityk:)

i niechaj wszyscy oni, w tych wiankach odziani(NIE
WIEŃCACH!, bo prawdziwy laurowy, to musi byc
Wieniec)spoczywają w pokoju w owych chłodniach:)