Na Ursynowie

W sobotni wieczor na Ursynowie
miedzy dolinką a Wąwozową
dzieci swe bawi brudny wiezowiec
bo las kabacki wstał lewą nogą

szerokim krokiem podąża KEN-em
szlakiem tyczonym piwem i śliną
testosteronem szyty młodzieniec
co w karty przegrał wieczór z dziewczyną

metrem do centrum uciekł rozsądek
a na kabatach wysiada postęp
tu zaś trzymają ład i porządek
tylko osiedli nazwy radosne

z okien wymyka się gwar prywatek
gnany przeciągiem nowych mieszkańców
sklep, praca, parking pięknym są światem
o ile bramę wspomaga łańcuch

a na Rosoła w akademikach
gasną ogniska naszej beztroski
tutaj sie można życiu wymykać
i w wódce topić rozum i wnioski

słońce spogląda przez wieżowców palce na bruzdę Puławskiej i górny Mokotów i tylko na Gandhi na pomiętej kartce sumienie wybija echa ludzkich kroków

autor

benio

Dodano: 2007-05-06 22:05:37

Ten wiersz przeczytano 1678 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie