Na Wolinie Sonet III

Słońce nieba purpurę wznieciło o świcie,
otwierając horyzont złotymi wrotami.
Szara noc się uparła zostać pod chmurami,
póki sierp księżycowy lśnił w morskim nefrycie.

Rozkwitają na wodzie śnieżnobiałe żagle,
a bryza z grzywaczami się po falach toczy.
Od klifu już nadchodzi poranek uroczy,
i w kałużach spienionych zanurza się nagle.

Wtem zagrzmiał huk armatni, jak piorun o brzasku,
Jakby się góra cała na plażę zwaliła.
Oberwała się skarpa przy sosnowym lasku -

I w nurcie się przybrzeżnym powoli rozmyła.
Na brzegu foka stęka w bursztynowym piasku -
pewnie jej się tłuściutka makrela przyśniła...

autor

Socha

Napisany: 2017-08-19 Dodano: 2017-08-19 11:57:47

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sonet Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie