na zawsze

pamiętam wczorajszy zachód słońca
niczym muślin rozgrzane promienie
na bosych stopach
delikatny ślad po wargach
na piasku i kilka
zasuszonych łez

pamiętam jak w moim sercu
kraty zastygły w ciszy
a smak wiatru utkwił na wieki
w niesfornych włosach
powoli świat rozmarzył się
a mrok rozpuścił welon
koszmarów

pamiętam twoje spojrzenie
roześmiane w tłumionym
potoku spadającyh gwiazd
to tylko chwila zamknięta
w opuszce palca
tylko moment budowania
złudnych nadziei

pamiętam smutek dłoni
na delikatnej nitce z nieba
pod powieką mrugały motyle
rozpraszając ciemność
a ty nadal trwałeś
w poświacie łez

pamiętam jak odchodziłeś
zamykając szepty w zimnych ustach
odchodziłeś - nieodwracalnie paląc
zapachy szczęście na pustej kartce

gdzie utkałam dla nas życie

autor

Kornelia

Napisany: 2007-08-26 Dodano: 2007-09-09 13:56:09

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie