Nad brzegiem rzeki ...

O nic nigdy nie prosiła, choć głos mówił tak wiele
Bądź przy mnie
Nie wiem jak
Ale bądź odtąd - przyjacielem.
Snuły się plany i marzenia dawały nadzieję
Dom na wsi
Nigdzie zegarów
I spacer, trzymając się za ręce nie tylko w niedzielę.
Czas, wydawał się być ni wrogiem ni sprzymierzeńcem
Zapomniane wczoraj
Piękne dziś
I nagle - jutro... które dla mnie nie nadejdzie...
Woda za długo sączyła się poprzez w Tamie pęknięcie...
Zerwała opory
Pościnała nakazy
!
(Rzeka Złudzeń dająca szczęście na każdym swym zakręcie
Nie troszczyła się o to co potem z nią będzie
Radowała spełnianiem
Chwilami uniesień
By w jedną chwilę odebrać wszystko – i wylać zapomnieniem)

L.N.

"Dzięki Paulo Coelho - dla Lidii... która pojawiła się, by niczego nie przyjąć ode mnie w zamian"

autor

Jaskier5

Dodano: 2008-02-20 04:42:18

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie