Nad głębinami I cover remix

Miło, że lubicie moje parafrazy. Także dziś zapraszam do kolejnego wiersza z cyklu.

"Nad głębinami I cover remix".
30.09.2017r. sobota 13:57:00

Nad głębinami I *


* Utwór autorstwa Adama Prot-a Asnyk-a, który urodził się w dniu 11 września 1838 roku w Kaliszu, a zmarł w dniu 2 sierpnia 1897 roku w Krakowie. Był polskim poetą i dramatopisarzem. Podczas Powstania Styczniowego był członkiem Rządu Narodowego. Swe wiersze ogłaszał w zbiorach pod tytułem Poezje w roku 1869, 1872, 1880 i 894. Swą twórczość literacką w latach 1864-1865. Jego liryka z tego okresu była wyrazem jego duchowej rozterki, który wówczas przeżywał kryzys światopoglądowy , który został pogłębiony klęską narodową. Wówczas to powstają wiersze pełne bluźnierstw np. "Odpowiedź", pełne buntu przeciw Stwórcy i ustalonemu porządkowi świata np. "Julian Apostata", a także pełne goryczy i zwątpienia np. w "Zatoce Baja". Ponadto takie, które były krytycznym obrachunkiem z romantyzmem politycznym "Sen grobów". Obok nich, co trzeba zauważyć powstały też utwory wyrażające tęsknotę za "siłą ducha", pragnienie odrodzenia "duszy współczesnej" aż do pokornego poddania się nakazom Chrystusowej nauki , wiersz "Pod stopy krzyża" Od około 1870 roku rozpoczął poszukiwanie własnej drogi twórczej. Wówczas to pisał erotyki, a także wiersze oparte na motywach ludowych, a także lirykę refleksyjną.


Poniżej wiersz oryginalny, a poniżej oryginału mój, moja inspirowana oryginałem przeróbka. Mam nadzieję, że śp. Adam Prot Asnyk mi wybaczy.


Zmiennego bytu falo ty ruchliwa,
Co nas unosisz po wszechświata toni!
Daremnie wzrok nasz za tym wszystkim goni;
Co pod powierzchnią twoją się ukrywa;

Choć nam w błyskawic blasku się odsłoni
Głąb niezmierzona, ciemna i straszliwa...
Trudno nam dotrzeć spojrzeniem do niej
Przez pianę, zjawisk, co po wierzchu pływa.

Próżno nad głębią schyleni- jej ciemnic
Obraz chwytamy, gdyż ruchliwa fala,
Zamiast odwiecznych istnienia tajemnic,

Własną twarz naszą ukazuje z dala,
I nasz widnokrąg cały się powleka
Rzuconym w wszechświat odbiciem człowieka.



Moja wersja

Zmienna Ty jak każda kobieta,
Ty unosisz mnie we wszechświata toni!
Daremnie czasem mój wzrok za Tobą goni,
Ja nie wiem, co w Tobie się ukrywa.

Twego spojrzenia blask się ujawnił
Twe spojrzenie to najwspanialsza głębia, niezbadana.
Trudno mi czasem dotrzeć spojrzeniem do zderzenia
Jednak wiem, że mój wzrok wokół Ciebie non stop pływa.

Ja nad Twą głębią pochylony
I nad tą głębią się zatrzymuję,
I próbuję rozwikłać Twe, kobiece, odwieczne tajemnice.

Ty swą twarz ukazałaś mi z dala,
Ty mych uczuć jesteś podniosła fala.
Dzięki Tobie jestem okazem najszczęśliwszego człowieka.

Serdecznie dziękuję i zapraszam ponownie.

autor

AMOR1988

Napisany: 2017-09-30 Dodano: 2017-10-06 09:11:22

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie