Nad przepaścią życia...

Spotkałam Anioła, o pięknych oczach...

Musnął mnie wzrokiem, oczarował słowem...

Skrzydłami delikatnie przeciągnął po marzeniach mych...

Powiedział że życie bajką może być...

Poprosił daj dłoń i chodź...

Bałam się pójść, kładką która nad przepaścią życia jest...

Uśmiechnął się że ja taka mało odważna...

Wziął mnie w ramiona i pofrunęliśmy...

Poczułam ogromną radość w sercu mym...

Widziałam inne życie...szczęście zaznałam...

Nie sądziłam że mogę jeszcze coś takiego przeżyć...

Wtulona w jego pióra, usnęłam szczęśliwa...

Kiedy przyszedł czas powrotu, zauważyłam w jego oczach łzy...

Prosiłam nie płacz ja zawsze twoja...a tyś na wieki mój...

autor

(OLA)

Napisany: 2005-07-04 Dodano: 2005-07-04 00:00:55

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie