Nad smutku strumieniem niosą...

Zasłony nocy na wietrze falują,
Ci ludzie młodzi na piasku rysują,
Szukają chyba tak odpowiedzi...

I widać po twarzach, że los nie był miły,
Niektórzy zmęczeni, brakuje siły,
A więc los dobry ich nie odwiedził...

A świat spogląda swym sennym wzrokiem,
Po chwili patrzenia ustawia się bokiem,
Ma ciekawsze jak widać do roboty rzeczy...

Nagle jeden z młodych z pytaniem się wyrywa,
" Czy nasz los po prostu cierpieniem się nazywa?"
Nikt nie potrafił mu wtedy zaprzeczyć...

Księżyc rozbłysł im nad głowami,
Więc w blasku nocy się bili z myślami,
Jeden chłopiec z płaczem wstał z ziemi...

Księżyc oświetlał właśnie głowę jego,
Jakby chciał pokazać, że on wierzy w niego,
A los jednak...go nie docenił...

Poderwali się wszyscy, w rzędzie stanęli,
Rozumieli się bez słów, śpiewać zaczęli...
Nad strumieniem smutku niosły się słowa :

" Życie nie dla nas, co najwyżej męka,
Nie mamy zamiaru przed losem tu klękać,
Nie poddamy się do końca, walczyć będziemy,
I podobno " gorsi " - tak właśnie się zwiemy...
Choć ciężko nam podnieść głowę do góry,
Mamy broń, której nie zawahamy się użyć,
Mamy serca własne, które nas niosą,
Będziemy gnać do końca obolałą życia szosą,
I wiemy na pewno, choć świat bezlitosny,
Zawsze domeną będzie śpiew doniosły... "

Ale piosenki to była połowa :

" A może kiedyś los spojrzeć raczy,
Za nasze siły nas wreszcie odznaczy,
Czy nie zasłużyliśmy na ciepła odrobinę,
Dlaczego smutku przełykamy ślinę ,
Dlaczego wszystko wokół nas się wali,
Nigdy nie staliśmy na wznoszącej fali,
Czekamy na cud, wierzymy głęboko,
Koleja życia jest drogą szeroką,
Jest jednak krucha, spadliśmy ze strony,
Która jest lepsza, każdy skarcony... "

autor

Clarc

Napisany: 2008-09-24 Dodano: 2008-09-24 14:58:42

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie