Nadzieja

Czymże jesteś nadziejo,
Matką głupców?
Przyjaciółką narodów?
Wystawiasz mnie na smutek,
Pozwalasz mi żyć płacząc.
Najpierw dajesz złote pantofelki,
Bym tańczyła ci w świetle księżca.
Potem z pierwszą nutą zabierasz,
I biegać każesz boso po potłuczonym szkle.
Jesteś taka niewinna, wyzwalasz grzech.
Syreni śpiew twój wodzi na skały.
Po co to robisz, królowo samotnych?

autor

Shadylane

Napisany: 2006-06-03 Dodano: 2006-06-04 13:17:09

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie