Z nadzieją

Słowa utkwiły gdzieś w przestrzeni.
Nie potrafiły się spuentować.
Szukały kluczy jasnych, pewnych -
z nimi czytelna każda strona.

Wątki bywają tak zawiłe,
że nie potrafisz sam zrozumieć.
Choć podpowiedzi bywa tyle,
dla niesłyszących giną w tłumie

egoistycznych, tępych wizji.
Nikt się nie przedrze przez bariery.
Można się tylko bardzo zdziwić,
że ważny wątek był nieszczery.

Za progiem czeka twoje, moje.
Czytać by trzeba wreszcie - nasze.
Świt się zamyślił ze spokojem,
Nadzieja czeka – tak jak zawsze.

autor

magda*

Napisany: 2015-05-24 Dodano: 2015-05-24 11:16:22

Ten wiersz przeczytano 978 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie