NADZIEJA w DOM

Mimo że jeszcze nazywam go swoim DOMEM
i mogę tu zawsze przyjechać
to nic mnie nie przyciąga...

No, może tylko NADZIEJA
nadzieja na to, że będzie lepiej
że zaświeci słońce

Zniknie mgła, w której zapada się
że nie będą padały bolesne słowa
że uśmiechniesz się do mnie szczerze

Że zapomnę co zrobiłeś źle
że nie będzie łez
i krwawiącego serca

które zagojone gdzieś
daleko zostało...

Przyjeżdżam i wszystko
w co miałam nadzieje
nie istnieje...

Tylko Mamy współczucie pomaga
mój towarzysz płaczu
Jej zrozumienie...

Tarnobrzeg z tomiku „Bliskość serc”

autor

kasia22

Napisany: 2006-12-03 Dodano: 2007-04-03 00:08:30

Ten wiersz przeczytano 371 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie