Nadzieją matką głupich nazwana*

Sama sobie okrętem żaglem i sterem,
Lecz kiedy Cię ujrzałam ,
Zrozumiałam że jestem zerem,
A zawsze sie tak starałam...

Zaczynałam wtedy imitować dobrą koleżankę,
Nie złamującą odbietnic,
Szaloną wariatkę,
Lecz czasu zabrakło ... do końca się wcielić.

Byliśmy tak blisko,
Spojrzenia i łzy napływały do oczu,
Wzlecieliśmy ku górze, a nie jak zawsze nisko,
Widzałeś mnie ale i tak stałam na uboczu.

Nigdy nie byłeś mój ,
Ale te wspólne chwilę,
Ale ten wzrok...ten twój,
Sprawiał, że byłam motylem.

Mogliśmy wtedy wszystko,
Świat należał do nas,
Starałam przy tobię być zawsze blisko,
Lecz nie osiągalnie biegł czas.

Taktowałam wtedy muzykę,
Ty podszedłeś ukradkiem,
Zaskoczyłeś mnie szykiem,
Ale nie ta intecja, to tylko przypadkiem.

Ja od początku czułam, że to sie szybko skończy,
Długo nie musiałam czekać,
Lecz mej miłości nic nie rozłaczy,
Zaczełam cenić chwilę, a nie bezmyślnie zwlekać.

Teraz widujemy sie czasami,
A dalsza jest pora jesieni,
Już gubie sie pomiędzy mymi taktami,
Wiara zostaje, że sie to skończy.. zmienii.

I pewnie głupio zabrzmi to teraz,
Ale wiem, że ty nigdy nie byłeś obojętny,
Tak chciałabym cie powiedzieć ren jeden raz,
Prosto w oczy wyraz tak przeciętny.

Nadzieja matką głupich nazwana,
Ty podarowałeś ją mnie,
Taka ciężka miłość jest nam dana,
Kocham Cię, Kocham Cię...

autor

dominisiacds

Napisany: 2006-11-17 Dodano: 2006-11-17 16:16:33

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie