Nadzieja wraca
Wyrok u kresu wolności,
Myślał, że za wcześnie,
Nie doświadczając młodości,
Przyszło mu odejść.
Nie teraz,
Czas okrutny nie widzi litości,
Jednak nadzieje wciąż mają.
Tylko słabi i prości.
Lecz potrzebował jej ciepła,
Wołana wróciła.
Na jego ramieniu
Dłoń położyła.
Z ostatnim swym tchnieniem,
Zrozumiał
Że ona przeznaczeniem.
Nadzieja.
autor
Sikorkaa
Dodano: 2009-10-04 18:06:18
Ten wiersz przeczytano 547 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
...nadzieja i wiara dodaje nam sił :)
Nadzieja , nadzieja i siły wracają :)