Nadziejo moja...

Nie jest to ra­na śmier­telna, bo nie można zadać takiej rany cze­muś, co jest nieśmiertelne...nie można uśmiercić nadziei.

...dla prze­ciw­wa­gi wielu uciążli­wości życia niebo ofiaro­wało człowieko­wi trzy rzeczy: nadzieję, sen i śmiech...Immanuel Kant

i Ty odchodzisz
moja podporo,
w ciemności brodzisz,
stalówek zmoro,

ślady zacierasz
swej obecności
radość zabierasz
czyjejś próżności

w sercu ukrywasz
żale i smutki
słowa przebierasz
na czasu skutki

czuję, że wrócisz
wrócisz tak kiedyś
udrękę skrócisz
będzie jak niegdyś

wszystko przywrócisz
Tyś ma ostoja
choć i posmucisz
nadziejo...moja


...sa­mo cze­kanie jest nadzieją...cze­kam, a więc mam nadzieję... gorzki smak nadziei...

...nigdy nie poz­ba­wiaj ni­kogo nadziei, może to wszys­tko, co mu pozostało...ona jest naj­cenniej­szą to­warzyszką życia...

autor

Halina53

Napisany: 2016-06-11 Dodano: 2016-06-11 20:28:23

Ten wiersz przeczytano 1028 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie