Namokły wiersz
nie potrafię pisać listów
w których dziewczynka bawiła się
w życie, wyobrażając sobie sny.
senki. niepojęte dla człowieka
są niczym kosmos porośnięty wysokimi
trawami (nierzeczywistość tworzy struktury
na podobieństwo Ewy? ). odnajduję się
tam
w przestrzeni wypełnionej
tylko świergotem ptaków jest
za mało miejsca na deklamację
o umyśle, nie posiada licencji na ciało,
jestem w nim jak ten bezwonny kwiat
– kłuje w oczy, to znów lśni
w beznadziejnym tekstoliście
rzuconym jakby w śmierć.
Komentarze (30)
człowiek jest tylko workiem wypełnionym myślami
pozdrawiam
A tel... swoje przepraszam za błędy :))
O tak Halinko :))) pamietam pierwsze moje wiersze
:)))) jezuuu czerwienię się i uśmiecham :)))
Halinko możliwe ale po przeczytaniu przyznałam Ci
rację - bo przeczytałam Twoimi oczami troszkę
poprawiłam - i na dzisiaj wystarczy :) dziękuję Ci
bardzo lubię takie rozmowy :)))
Dodam jeszcze, że na poczatku naszej bytnosci na
beju(mojej i Ewy) tego rodzaju wspólne poprawianie
było na porządku dziennym. Przy takiej pracy obie
wiele się nauczyłysmy.
Arkuuu odbiło mi czy co ? Pozdrowinaka mój ulubiony
autorze :)
Małgosiu masz rację :)
ale dlaczego nie Arku?:)
uważam ze rozmowy pod wierszami sa bardzo budujące,
nie tylko dla Autora, ale i dla innych uczestników
dyskusji, bo mozna wiele z tego wyciagnąc przy pisaniu
następnych wierszy. Można tez zrozumiec cos co wydaje
nam sie czarną magią. Byc moze wszytko jest OK, tylko
ja czytam w sposób, który uniemożliwia mi wejście jak
nalezy w każdą frazę.
A Ewa za szybko zwykle przyznaje rację, może to tylko
ja widzę coś nie tak. To jest jak najbardziej
mozliwe:)
nie analizujmy wiersza, o którym autorka powiedziała,
że dała ciała
Ewcia, swój styl już znalazłaś, a nowych ekspresji
szukasz nadal.
pozdrawiam :):)
Jest to "coś" i kilka naprawdę świetnych fraz, jak
np.: "senki. niepojęte dla człowieka". Trochę bym
zmieniła, jak np.:
"w pustej przestrzeni wypełnionej
tylko świergotem ptaków jest" - "pustej" wydaje się
zbędne, bo potem następuje "tylko"
Tylko mbsz, nieistotne. Pozdro
Zol możliwe :) pozdrawiam
Obojętny a jednak wyczuwam dramat... pozdrowienia
Dziękuję dziewczynki :) Halinko okej dałam ciała :)
wrócę do niego :) pozdrawiam
przyciągnął mnie tytuł - świetny zresztą - treść też
przypadła mi do gustu - bardzo - wyczytałam sobie, że
sny sobie, a życie sobie...
ten wiersz jest niezwykle ciekawy, ale jak dla mnie
brak spójnosci tu: odnajduje się tam. Czytam i czytam
i gubie się, bo kto sie odnajduje? ten człowiek, czy
kosmos?
Nastepnie tak samo tu: nie posiada licencji na ciało.
Ten tekst jest jakby oderwany od poprzedniego i nie
łaczy się z nastepnym.
Jest w nim - w czym? w kosmosie czy w czlowieku?
wg mnie brakuje tu jakis łączników . Za daleko, az
duze skróty myslowe. Ja rozumiem, ze to nowoczesna
poezja, ale może niech bedzie zrozumiałe dla
Czytelnika bez spędzania wielu godzin przy wierszu?:)
Powtórze, ze to bardzo ciekawy wiersz i na pewno do
zapamiętania:)
Serdeczności:)