Napad z bronią w ręku.

Ostre nożyczki zalśniły
W mych drżących dłoniach.
Przyłożyłam zimny metal do skroni.
Zaczęły spadać jeden po drugim.
Na początku robiłam to niepewnie,
Dość nieporadnie.
Bałam się siebie po całym tym rytuale.
Bałam się spojrzeć w lustro,
By nie zobaczyć...Nie patrzeć już więcej.
Jednak dostrzegłam odmianę.
Odrobinę ukojenia....
Uzewnętrznienia tego, co siedzi w głębi.
Chwila szaleństwa, choć na początku
Brzmi jak samobójstwo.
W istocie jest to najzwyklejszy,
Okresowy napad na własne włosy.

Naprawdę to zrobiłam...

autor

tarjanka

Dodano: 2006-08-15 00:56:55

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie