NASTROJE
Szukam Cię wszędzie!
Biegnę do Ciebie w strumieniu łez.
W głębinie ciemności niesłyszalnej,
gdzie szukasz zachwytów iluzji.
Nie mam już siły pozbierać okruchów,
tysięcy co rozrzuciłeś dla innych,
aby odrodziły się znów
w nasze szczęście,
na wieczność.
Czas stapia się w ciepło.
Rozkosz w lawę stygnącego szaleństwa.
Jestem tęsknotą płaczącą brzozą.
Nastrojem zaklętym w bajce,
muzyki Twojej.
W galopie koni przez las.
Zatańczę w Tobie,
gdzie ptakiem jesteś
i błękitem.
Otwórz przede mną przestrzeń,
jak szalony człowiek,
co kosmos połączył w zmysły.
Czy tam gdzie jesteś
cicho odpowiedz..
Jesteś szczęśliwy?
Tak samo..
jak ja z innym?
Łódź,17.07.2007r. ula2ula
autor
ula2ula
Dodano: 2007-07-17 10:49:39
Ten wiersz przeczytano 682 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Hmm...Twój wiersz przywołał wspomnienia...Piękne
przesłanie-przeszłość można oswoić,sprawić,by nie
bolała.Zaprzyjaźnić się z nią i przejść dalej,do
życia...Chyba trudno dojść na ten etap
wielkoduszności...Niemniej wiersz piękny,puenta dość
zaskakująca.Pozdrawiam!
Piękny mądry wiersz z głęboką puentą.Bardzo dobrze
piszesz, tylko tak dalej...:)))
ciekawy temat ... i bardzo intrygujący ...dziwne jest
życie...)))
Wiersz z głęboką metaforą i każdy zinterpretuje go
inaczej. Dla mnie najpiękniejsza jest puenta. Treść
godna głębszego zastanowienia.
czytając twoje dzieło...uświadamiam sobie jak wiele
mam...i kim bym była, gdybym tego nie miała...ale mam,
i jestem kim jestem...najszczęśliwszym człowiekiem na
świecie...
Tyle emocji zawarłaś w tych słowach.Tak sugestywnie.
... dwoje ludzi i kazde jest z kim innym ... gdzie
jest to przeznaczenie ? ... swietny wiersz, chociaz
troche smutny ...
Nie masz już siły pozbierać okruchów... Wierzę-jest
ich tak wiele! Podobno swego czasu cały kosmos
stanowił jedno wielkie lustro, które rozbił zły
czarownik i od tego czasu, każdy szuka pasującego do
niego okrucha.
Naprawdę masz wiersze pięknie napisane. Czytam ten
wiersz i widzę co oczy chcą widzieć.
Ma miłość szukam Cie wszędzie, może zniknełas w swym
pędzie? lecz ja Cie tak złapię, w mej myśli pułapie w
niebiosach..szczęśliwych, tam gdzie zielone niwy, tam
bedziesz...Wiersz taką tęsknotą malowany
Wiersz wypełniony emocjami...dziwne drogi
miłości.Wersy,które jak lustro pokazują serce i...brak
drugiego serca...blisko...tuż obok.
najważniejsze że jesteś szczęśliwa...a tęsknota za nie
spełnioną miłością zostanie i będzie zawsze
porównywana do obecnej...ale nie warto tego robić...
piekny wiersz z koszmarnym pytaniem na koncu .
niestety takie jest zycie , z czym do dzisiaj nie moge
sie pogodzic . klaniam sie .
Ula ...ten wiersz jak nastroje zmienny zarówno w
tonacji jak i brzemieniu...
bardzo osobisty jakby dajesz w ten sposób do
zrozumienia ze tęsknota i żal jest twoim
przyjacielem....
zas smutek zagościł na twej twarzy choć za oknami
upalny dzień....
nie smuć lico lecz spójrz w stronę światła a poczujesz
radosc i ciepło....
nostalgiczny delikatny ale bardzo sugestywnie napisany
dobry wiersz...
Wzruszająca opowieść niespełnionej miłości. Coś boli w
sercu, gdy się czyta...