Nasza miłość część II

Pusto i cicho,
Cicho
Zupełnie.
Ta cisza
Ukryła się
We mnie.

Ty stałaś się krwawa, niszcząca!
Mnie i mą miłość miażdżąca.
Coraz mocniej ból zadajesz,
Częściej odchodzisz niż zostajesz.

Wciąż wierzę – coraz mniej tej wiary!
Nocą przeżywam senne koszmary,
Sam nie potrafię z nikim walczyć,
Tylko z Tobą może się to skończyć.

Ale Ty,
Ty, która serce mi zabrałaś,
Porzucasz jego krew,
Gubisz jego tętno.
Umiera.
Wraz z nim umieram ja.
Tak!
Nasza miłość
Przeradza się w zbrodnię
Za, którą nie ponosisz kary…
Biorę wszystko na siebie,
Szukam odwagi
By powiedzieć
Odchodzę!
Lecz milknę i wierzę.
Wciąż wierzę – coraz mniej tej wiary!
W morzu nieszczęścia tonę
Samotnie.
Moknę od łez
I stoję i płaczę
Samotny.
Na pustkowiu sam
Stoję i patrzę
I widzę nas dwoje…
Nie to ktoś inny!
Łza za łzą, woda wzbiera!
Przykryje mnie niebawem.
Jeszcze wierzę, choć coraz mniej tej wiary…
Nie ma jej,
Już nie ma!
Wiary...

autor

colo

Napisany: 2001-03-08 Dodano: 2007-11-15 08:11:28

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie