Nasza ostoja zycia-papiez Jan...

Odchodzisz!!!
A ja nawet nie zdazylam powiedziec ze bardzo cie KOCHAM.
Tys byl wzorem zycia dla mnie,
byles moja ostoja co me serce pielegnowala.
Karmiles mnie wiara,nadzieja, miloscia...
Byles pasterzem,ktory przygarnial zblakane owce.
Tys na swych barkach dzwigal trudy calego swiata,
wykonales swoje zadanie w wielkim pieknym stylu.
Dzis jestem pelna podziwu i dumy...
W mej pamieci na zawsze pozostaniesz wyjatkowa mi osoba.
Nadal bede sie starac kroczyc Twoimi sladami,
ktore dla mnie sa czysta swietoscia.
Prosze Cie Ojcze!!!
Nawet kiedy odejdziesz-
wspomnij mnie w swoim krolestwie.
Abym nie utracila wiary,
by moje serce nie umarlo,
bym mogla Cie nasladowac,
byc Twoim wzorem-lekarstwem zycia.
Bym mogla byc przy Tobie nawet wtedy,
kiedy Ty bedziesz odemnie tak bardzo daleko...

KOCHAM CIE OJCZE SWIETY

autor

Ania (Florena)

Napisany: 2005-04-02 Dodano: 2005-04-02 00:17:20

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie