Nasze dno!

Nie łatwo jest wstac,
gdy ktoś pragnie Twego dna,
nie łatwo jest podnieść się,
gdy czyjes ręki brak,

Już tak jakoś jest,
że człowiek gardzi,
drugim człowiekiem,
tworząc z niego,
swój własny świat,

Nie widzi w nim,
swych wad,
nie widzi w nim,
tego co posiada,
on w sobie sam,
świętości,
ktorą dał nam Pan,
kązdy ją ma,
Ty też,

Nadszedł już czas,
zagłady zła,
nadszedł już czas,
by świat,
światem znów,
mogł sie stać

Tak poprostu by,
szacunek nasz,
do siebie,
znów na nowo,
powstał z dna.

autor

Marcin221190

Dodano: 2009-02-21 20:43:32

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie