Nauczmy się dawać i brać

hmm...zaufać drugiemu człowiekowi...może nie trzeba
zbyt wiele dawać...to rodzi obojętność...ciekawe
spojrzenie na postawy ludzkie

wiersz ciekawy i zakończenie świetne ... nieważne
teraz ..brawo)))

Świetnie oddane uczucia, zmaganie się z siłami natury,
powolne poddawanie się, super wiersz, jestem pod
olbrzymim wrażeniem:)

Wiersz zatrzymuje, przynosi różne myśli... Dajemy,
dajemy, a co w zamian? Oczekiwanie, tęsknota,
nadzieja... trzeba mieć naprawdę dużo siły, żeby to
znieść.

Jeśli kochamy starajmy się dać wiecej niż otrzymujemy.
A może lepiej nie stawiajmy tego dawania i brania na
wagę uczuć. Dążenie do równowagi daje - bierze nie
wróży nic dobrego.

Myślę, że wierszem pokazałaś, że jesteś mądra, silna i
jak dobrze, że umiesz pływać. Wszystko z siebie dajesz
- ale i chcesz wszystko też zabrać. Zastanawiające,
gdzie granica.

Ostatnia zwrotka nagle każe szukać dodatkowej, ukrytej
treści, chyba ważniejszej. Dobry. :)

ważne by unosić się na fali życia i nie poddawać się
ładny wiersz

Świetny! A dzisiaj chyba miałam okazje przeczytać dwa
wiersze na tak wysokim poziomie jak Twój.

Życie jest takie piękne... Szkoda iść na dno, gdy
można zostać na fali...

Piękno i dobro cenią prawi ludzie i ci co biorą i ci
co rozdają.

podobnie jak morska fala uczucia unoszą nas i opadają.
potrzeba dużo siły.

Każdy kto pływał na fali przyboju, wie ile kosztuje i
sił i znoju, by fala denna w morze nie wyniosła i na
plażę zwłok topielca nie przyniosła!

Do wszystkiego, co czynimy, potrzebujemy odwagi ...
płyń!

Ciekawy melancholijny wiersz. Pozdrawiam