Nauczył mnie miłości...

Wiersz zamieszczam ku przestrodze tych wszystkich,...

Wiosną mego życia, dnia pewnego spotkałam...
Dusza zawstydzona; serce z piersi wyrywało (...)
Skórę delikatnie muskał i całował,
Wiedział, że prawda nieśmiała głęboko się chowa...
Zdjął bluzkę delikatnie - oczy zachwytem pałały!
Pod ciężarem niepewności piersi falowały...
Nie byłam dzieckiem, nie było zbyt wcześnie...
Lecz co było prawdą, odczułam jak we śnie!
Gdy dwa miesiące później zdumiona odkryłam,
Że granicy miłości z nim nie przekroczyłam...
Ty uczyłeś mnie tego, czego ja uczyć cię chciałam...
Bo to, co on dał mi, zbyt szybko miłością nazwałam!
Okrył pocałunkiem zimnym, wyrachowanym,
Obojętnym doświadczeniem był wysmakowany...
On pokazał, jak wziąć to, co rozkosz głęboką daje,
Gdy dziewczyna za dotknięciem dłoni kobietą się staje...
Ty nauczyłeś, jak siebie dać komuś drugiemu,
Pieszczotą ust najczulszą szepnąć sercu jemu,
Że kobietą zbyt wcześnie nazwano dziewczynkę,
której dał rozkosz, miast miłości drobinkę...
Błąd twojej przeszłości, spragnionego urwisa,
Sprawił, że tej miłości uczysz mnie do dzisiaj! (...)

...którzy uważają że miłość jest tak prosta, iż nie trzeba do niej dojrzewać...

autor

KaNgUrKa

Napisany: 2006-07-07 Dodano: 2006-07-15 12:38:12

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie