Neapol

Apatią przesycone dni
Spędzane w ramionach
Niekochanych kobiet i gęba
Którą przybieram gdy całuję
W wyobraźni tylko twoja twarz

O ironio! Te same miejsca
Uświęcone marzeniami
Odwiedzam i profanuję
Nowymi pocałunkami

Naznaczone tęsknotą chwile
Zagłuszam nadzieją płonną
Neapolem mi jesteś
W snach widzianym rosą

A o poranku
Znów puste ramiona
Drwiący śmiech słońca
I muzyka płynąca z serca
Bez końca

autor

Jan Gomber

Dodano: 2007-08-25 21:03:32

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie