Niagara

ciag dalszy

Więc podróż moja dobiega końca
wyłączam radio muzyki dźwięk,
przekręcam kluczyk a wraz z muzyką
cichnie posłusznie silnika jęk.

Lato wciąż jeszcze zielenią kwitnie
barwami kwiatów wdziękiem przyrody,
a wokół słychać odgłosy ludzi
i monotonny szum rwącej wody.

Srebrny labirynt swym blaskiem wabi
miliony iskier płynącej toni,
i tylko słońce swoim promykiem
tę toń płynącą może dogonić.

Często powracam do tego miejsca
by wzrok zanurzyć w srebrne welony
policzkiem dotknąć muślin oparów
wabiącej tęczy ujrzeć pokłony.

A gdy promienie świateł cię dotkną
urzekających kolorów cieni,
ty w swej scenerii Niagaro piękna
w zasłonie nocy welony zmieniasz.

I uspokajasz myśli rozwiane
a nosisz w sobie wiele tajemnic,
natury pięknem zachwyt rozbudzasz
i atrakcyjnym cudem na Ziemi.

Przepraszam moich czytelników że tak długo czekali na ciąg dalszy

autor

Krysy

Napisany: 2006-08-31 Dodano: 2006-09-01 00:19:48

Ten wiersz przeczytano 688 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie