Nicoś

Stoję na skarpie,
na jej brzegu.
Podziwiam nicoś, która otacza mnie.
Dookoła nie ma nic, jest tylko pustka.
I ja sama,
której już dziś nie szuka nikt.
Nie wiem czemu tak jest,
dlaczego stoję tu z ptakami,
które przyleciały by płakać zemną.
Nie chcą podziwiać swego lotu.
Siedzą - nie mówia nic - nie potrafią się wysłowić.
Dziękuję im za to - Rozumieją to co czuję!!

autor

Cher

Napisany: 2004-09-06 Dodano: 2004-09-06 15:17:27

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie