Niczyje dziecko

Odszedłeś, zamykając za sobą drzwi
Nie było Cię, gdy się rodziłam
Odszedłeś, gdy płakałam
Pierwsze spojrzenie na
otaczającą mnie rzeczywistość
Pierwsze kroki ku nowemu,
Nie było Cię, gdy odkrywałam swoje ja

Dorastanie...
Załamanie...
Agonia ...
Nie wiedziałeś
Nie słyszałeś
Nie chciałeś, usłyszeć mych pierwszych
A także kolejnych słów
Ważne chwile opuściłeś

Przechodzisz obojętnie
Udając, że jestem obca osobą
Ślepe spojrzenie narzucasz w mą stronę
Nie patrzysz na kwiat będący cząstką Ciebie
Nim wstał kolejny zmrok
Stałam przed Tobą
Ty, zamknąłeś drzwi do serca swego

Dorosłam
Stając się z dnia na dzień poszukiwaczem Przemierzając myśli szukałam Cię
Twego ojcowskiego ciepła
Pragnęłam byś, choć raz
Ujął maleńką dłoń w swe ręce
Nie uczyniłeś tego

Rozpacz po stracie Twej
W samotności zasypana marzeniami
Wstaje każdego kolejnego poranka
By rodzić się ponownie
By żyć, bez Ciebie ...

Przykre jest, gdy odtrącają Cię ludzie Po czym Ty chcesz być przez nich kochana - lecz już tego nie potrafisz

autor

Patryszja

Dodano: 2008-11-21 11:00:54

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie