Nie!

Nie! Nie jestem słabą, istotą bezbronną
Nie dam się niweczyć, wygram walką wszechstronną !
Nie jestem delikatną cząstką, którą możecie zburzyć!
W naiwności nie zamierzam się nużyć
Nie! Nie ulegnę żadnej sugestii
Pokonam wszystkie prawa amnestii!
I cel już nie długo mój zaistnieje
Wciąż wierze i mam ciągle nadzieje!
Na niekończącym się marzeń szczycie
Postawię stopę, chociaż wciąż ze mnie drwicie
Mam dość nadziei, aby na dno się nie stoczyć
Mam silę, dzięki której przez życie łatwiej kroczyć
Celem wroga, jest unicestwić hierarchię ważnych wartości
Żałosne istoty, pozbawione najdrobniejszych moralności
Beznadziejnie osiągają apogeum głupoty
Pragną zamazać mego życia najcenniejsze klejnoty
Za niewinnością skrywają swoje czyny
Nie uznają nawet cząstki przyznanej winy
Marność ludzka kradnie moją radość bezwzględnie
Zabiera szczęście bezbronnym haniebnie
Gdyby człowiek człowiekowi nie tłumił beztroski
Gdyby entuzjazm i spokój zapanował boski...
Człowieczy charakter nakazy łamać zwyczaj
Nieprawidłowy pełen godności obyczaj
Tylko nieuzasadnione narzekania i sprzeciwy
Świat jest zbyt gorliwy?
Zło z nikąd i do nikąd pretensje
Każdy chce. Lecz czy zasłużył na tą wynagradzającą pensję?
Podejmuję wyzwanie, nikt mnie nie zagłuszy
Nie zniszczy, mojej niezniszczalnej duszy
Ona przepełniona szarą zwyczajnością
Ale nie poniesie porażki, bo walczy miłością

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-06-08 Dodano: 2006-06-09 14:55:44

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie