Nie będę przepraszać

Już w liściach smęci październik
Fastrygi babiego lata…
Leniwe zadumy o świtach
Z melancholiami posplatał.

Ale nie będę się skarżyć
Popatrz, nadzieje się złocą,
Dyskrecją welonów przykryte
Aż klękać zachciewa się oczom.

Otwieram duszy gościńce
By chmurność nieba rozpieścić,
Tak, żeby przebrać miarę
Której pojęcie nie zmieści.

Ty nie mów, że miejsca w sercu
Na miłość już nie stało,
Znów jesień mnie rozkochała
Nie będę przepraszać za śmiałość.

autor

Alicja

Dodano: 2004-10-06 20:39:24

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 53

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie