Nie bij tato

To nie jest o moim Tacie!

Już dawno straciłeś w moich oczach,
Twój autorytet prysł, nie chce już w
Nic wnikać, nie wybaczę ci jak
Możesz mnie tak bić...

Nie wystarczy ci jeden policzek,
Tłuczesz aż upadnę, wstanę spojrzę
Na ciebie...a ty dalej... bijesz i rzucasz
Obelgi, czasem bolą mnie te słowa...

Nie umiesz się pogodzić, że wkraczam
W świat dorosłych, że nie jestem już
Małą Anią, że wyrosłam z lalek, ale
Nie z miłości -do ciebie....

A co mam w zamian, za choćby własne
Inne niż twoje zdanie, obitą twarz,
Mocno zakorzenione wyzwiska w mej głowie...
Powiem ci tato jedno kiedyś myślałam,
Że jesteś wielkim człowiekiem wielkich czynów...

A dziś mówiąc z przykrością i pokorą,
Stwierdzam fakt bolesny, że jesteś tak małym
„człowieczkiem” czynów żadnych... A bicie to
nie metoda, tylko twoja obrona, przed twoja słabością...

Wiedz, że nie sztuką spłodzić jest dzieci, lecz
Sztuką wychować, bez bicia i terroru, bo tak robią
Tylko tchórze, wykańczając nie bliskich
lecz siebie, powtarzając jak obłąkany:
nie zniosę tego dłużej.

Ale powiem na konie z dumą, nie boli mnie
To, że dostaje, że ranisz mnie słowami,
Cierpię tylko przez twoją ułomność, prostotę,
Cierpię przez twoją największą wadę- głupotę!!

autor

ZIULA

Napisany: 2005-10-01 Dodano: 2005-10-01 16:11:38

Ten wiersz przeczytano 722 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie