nie budzić sie ze snu...

dla samej siebie bo chyba wszystko sie zamotało...

Wstał dzień...opadły gwiazdy
Księżyc już znikł ,już nie lśni jasno

lecz nadal snie...mój rozum śpi
tam ,gdzie teraz jestem jesteś i Ty...

szczęście jak bańka mydlana
nietrwałe jest i śmiertelne


tulisz mnie mocno w ramionach
w twych oczach bledne...

nie chcę jeszcze rana...


Choć w dzień Cie nie ma nocą przychodzisz
za rekę mnie bierzesz me życie słodzisz...


tak Cie kochałam
wszystko bym dała

by jeszcze raz przytulić twą twarz



byś choć przez chwile był tym kim byłeś! ...

Kocham Cie:*:*: ;(

autor

Undomiel Erendill

Napisany: 2007-12-08 Dodano: 2007-12-08 11:11:33

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie