Nie był kochany...

Życie daje nam po d****

Spójrz na tego chłopca-całkiem zaje****,
czuł się niepotrzebny,stracony,niekochany..
Jarał kokainę,ciął i palił pety,
zmarnował swoje życie,taka prawda niestety...

A może to nie jego cała wina w tym była?
Ojciec co noc bił matkę,a ona go w tym kryła...
Bała się że jeszcze większy wpier*** dostanie,
Takie jego życie:szkoła,dom i lanie...

Może tylko czasem, z osiedlowym ziomkiem,
jarał gandzie i pił wódkę tuż za starym domkiem,
ale kiedyś jedna babka policję wezwała,
ojciec wyżył się na matce,aż nie wytrzymała...

Później sam przywiązał linę koncem do swej szyi,
tak rodzice tego chłopca czterdziechy dożyli...
Od tąd sam na siebie musiał być już zdany,
chciał dokończyć szkołe,lecz został wylany...

Nie miał domu,pracy ani hajsu
a wszyscy mu mówili że jest śmieciem,kupą szajsu
próbował szukać pracy i dorabiał na budowie..
chciał pomagać biednym ludziom,schorym dzieciom,starszym,wdowie,
ale i tak wszyscy nim poniewierali,
w trudnych i złych chwilach plecami odwracali

miał dość już mostu,bo to jego mieszkanie
wolał już dzieciństwo:szkołe,dom i lanie...
Już wszystko dla niego wartość straciło,
o niczym już nie marzył,nic nie obchodziło
I niby się mówi że czas leczy rany,
lecz jak miał być inny skoro nie był kochany????

ale boimy się o tym mówić...

autor

czarna_lilia

Napisany: 2006-08-05 Dodano: 2006-08-07 13:40:41

Ten wiersz przeczytano 358 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie